Maak kennis met Tom. Hij is sinds februari projectleider bij Park&Charge en heeft in zijn functie veel contact met aannemers en netbeheerders. “Ik heb veel afwisseling in mijn werk als projectleider, vooral door het contact met alle verschillende partijen. Soms is het wel een lastige taak om te zorgen dat alle afspraken worden nagekomen, maar ik ga een leuke uitdaging niet uit de weg. Dit in combinatie met gezellige collega’s en de open werksfeer bij Park&Charge zorgt dat ik met veel plezier aan het werk ga.” Benieuwd wat Tom graag in zijn vrije tijd doet? Je leest het hieronder.
Park&Charge verwelkomt: Tom!
Waar laad jij van op?
Ik vind het leuk om op een mooie zomerdag te vissen met vrienden. Wel alleen als ik een korte broek aan kan. Het gaat me meer om de gezelligheid dan om het vissen zelf. Ik vang ook nooit iets, want ik kan helemaal niet zo goed vissen. Die skills gaan waarschijnlijk ook niet komen, zolang ik een biertje in de hand heb en het zonnetje schijnt is het goed! Forel vissen is het leukst, dan kun je gelijk eten wat je vangt. Snoeken en karpers zijn namelijk niet te eten. In zee heb je ook veel lekkere vissen, maar ik kan helaas (nog) niet zeevissen.
Wat betekent duurzaamheid voor jou?
Duurzaamheid is voor mij op een zorgvuldige manier omgaan met je omgeving zodat iedereen hier zo lang mogelijk van kan blijven genieten.
Wat staat er op jouw bucketlist?
Ik zou graag naar Scandinavië willen gaan voor een paar weken. De natuur is daar prachtig en ik hou niet zo van temperaturen boven de 30 graden. Ik zou dan ook het liefst in de winter gaan, ik hou van sneeuw en op kou kun je je kleden. Het lijkt me heel tof om op een hondenslee te rijden, op een sneeuwscooter te scheuren en in een wak te vissen. Dat laatste is ook de enige uitzondering op mijn korte broek regel tijdens het vissen.
Wat is iets wat nog niemand uit het team van je weet?
Wat waarschijnlijk niemand van mij weet is dat de eerste opleiding die ik heb gevolgd verpleegkunde is geweest. Vanaf jongs af aan wilde ik de ambulance op, maar eenmaal begonnen aan de opleiding kwam ik er snel achter dat het niet aan mij besteed was. De route naar ambulancebroeder is namelijk erg lang. Ik begon als jongen van 16 en het traject naar ambulancebroeder duurt 10 jaar. Ik ben nu 25, dus als ik door was gegaan had ik nu nog een jaar gemoeten.
